Deze maand in onze jubileumrubriek Lid aan het Woord: Lise Koning (30) uit Amsterdam, historicus en archiefmedewerker bij het Noord-Hollands Archief. Lise studeerde Amerikanistiek en Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam, Emory University en Smith College. In 2018 werd ze uitgeroepen tot Jonge Historicus van het Jaar. Sindsdien is ze ook lid van het KNHG.
Waarom bent u lid geworden van het KNHG?
‘Om eerlijk te zijn won ik één jaar lidmaatschap toen ik verkozen werd tot Jonge Historicus van het Jaar. Dit heb ik toen verlengd met oog op het KNHG-congres, waar ik deelnam aan een panel. Vooralsnog ben ik dus lid geworden en gebleven uit praktische overwegingen.’
Op welke manier verhoudt KNHG zich tot uw werkveld?
‘De verhouding tussen mijn werkveld en het KNHG is voor mij op dit moment nog niet helder. Hoewel ik tijdens mijn werk in het archief omringd ben door geschiedenis, ben ik er niet non-stop actief mee bezig, zoals een academicus. Dat is ook de reden waarom ik in eerste instantie niet lid ben geworden van het KNHG – haalt een historicus die niet zeer actief is in de geschiedwereld (welke wereld dat ook moge zijn) iets uit een lidmaatschap van het KNHG (en visa versa)?’
Wat was uw meest memorabele moment als KNHG-lid?
‘Het was een eer om deel te nemen aan het slotdebat ‘Kijken in de Ziel van de Historicus’ tijdens de Historicidagen in 2019. Hoewel ik mij onbekwaam voelde naast de andere historici aan tafel, kijk ik er met genoegen naar terug. Ik ben echter zeer recent lid geworden, dus ik hoop dat ik mij verder in het veld ontwikkel en dat er meer memorabele momenten volgen.’
Wat ziet u als de belangrijkste maatschappelijke taak van historici vandaag de dag?
‘Het is belangrijk dat historici een context bieden van en voor de hedendaagse samenleving. Deze taak moet echter niet ten koste gaan van de geschiedschrijving. Met andere woorden, niet iedere publicatie hoeft een impact te hebben op de hedendaagse samenleving en/of het geschiedenisveld.’
Wat voor rol zou het KNHG volgens u moeten spelen in de samenleving in het algemeen en het geschiedenisveld in het bijzonder?
‘Dat is een moeilijke vraag die samenhangt met het antwoord op de vorige. Enerzijds vind ik het belangrijk dat er in de besluitvorming van overheden en in de samenleving rekening wordt gehouden met het verleden om daar – in zoverre dat mogelijk is – lessen uit te trekken. Anderzijds is het niet de taak van historici en het KNHG om zich bezig te houden met de hedendaagse samenleving. Dat is de taak van bijvoorbeeld beleidsmakers. Het KNHG zou wel een schakel kunnen zijn tussen beleidsmakers en het historische veld: als beroepsvereniging actief het belang van opgeleide historici tonen. Daarnaast kan het KNHG in grotere mate een verbindende factor zijn in het geschiedenisveld tussen (1) historici die actief zijn in de academische wereld, (2) historici die in het dagelijks leven niet meer bezig zijn met geschiedenis maar bij wie het historische vuur nog niet is gedoofd en (3) historici die zich nog steeds dagelijks bezighouden met geschiedenis maar werken in bijvoorbeeld het middelbaar onderwijs of archiefinstellingen.’
Wat zou u studenten geschiedenis en pas-afgestudeerde historici willen meegeven, zo aan het begin van hun professionele leven?
‘Het is een cliché, maar ga alsjeblieft op zoek naar een baan waar je plezier en voldoening uithaalt – ook als het weinig met geschiedenis te maken heeft. Het geschiedenisaspect volgt vanzelf, je kunt er als historicus niet aan ontsnappen.’
Wat wenst u het KNHG toe voor de komende 25 jaar?
‘Nog vele jaren, uiteraard. Met veel taart, nieuwe leden en interessante bijeenkomsten.’